Duo Reges: constructio interrete.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hoc tu nunc in illo probas. Refert tamen, quo modo. Quid iudicant sensus? Tollenda est atque extrahenda radicitus. Poterat autem inpune;

Ecce aliud simile dissimile. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Ratio quidem vestra sic cogit. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Maximus dolor, inquit, brevis est. Nihil sane.

Quid adiuvas?: Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum;
Audeo dicere, inquit.: Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse?
Si longus, levis;: Quod quidem iam fit etiam in Academia.
Certe non potest.: Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus.

Quo modo autem philosophus loquitur?

Nihil enim hoc differt. Negare non possum. Quae contraria sunt his, malane? Ut id aliis narrare gestiant? Hoc tu nunc in illo probas. Frater et T.

Eaedem res maneant alio modo. Immo videri fortasse. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Ea possunt paria non esse. Conferam avum tuum Drusum cum C. Avaritiamne minuis? Sed ad rem redeamus;

Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.

An potest cupiditas finiri? Tubulo putas dicere? Maximus dolor, inquit, brevis est. Sed nimis multa. Scaevolam M. Idemne, quod iucunde? Quonam, inquit, modo?

Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis.
Hoc non est positum in nostra actione.
Magna laus.
Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur.

Ita prorsus, inquam; Certe non potest. Poterat autem inpune; Id Sextilius factum negabat. Certe non potest. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Est, ut dicis, inquam.

Iam ille sorites, quo nihil putatis esse vitiosius: quod bonum sit, id esse optabile, quod optabile, id expetendum, quod expetendum, id laudabile, deinde reliqui gradus.

Nam et amici cultus et parentis ei, qui officio fungitur, in
eo ipso prodest, quod ita fungi officio in recte factis est,
quae sunt orta virtutibus.

Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva
sint, nos quoque concedimus;

Tollit definitiones, nihil de dividendo ac partiendo docet,
non quo modo efficiatur concludaturque ratio tradit, non qua
via captiosa solvantur ambigua distinguantur ostendit;

Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit.

Negare non possum.: Si quae forte-possumus.
Ita credo.: Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius.
At enim sequor utilitatem.: Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis.
Idem adhuc;: Hac videlicet ratione, quod ea, quae externa sunt, iis tuemur officiis, quae oriuntur a suo cuiusque genere virtutis.

Dat enim intervalla et relaxat. Primum quid tu dicis breve? Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Immo videri fortasse.

Quae sequuntur igitur? Restatis igitur vos; Prioris generis est docilitas, memoria; Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Nihil sane. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Frater et T. Eadem fortitudinis ratio reperietur.

Cur deinde Metrodori liberos commendas?

Quo tandem modo? Venit ad extremum; Quare ad ea primum, si videtur;

Quid Zeno?: Quod si ita est, sequitur id ipsum, quod te velle video, omnes semper beatos esse sapientes.
Magna laus.: Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam;
Quid enim?: Quid dubitas igitur mutare principia naturae?
Frater et T.: Summus dolor plures dies manere non potest?
Recte, inquit, intellegis.: Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.
Haeret in salebra.: Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.

Utram tandem linguam nescio?
Quid, de quo nulla dissensio est?
Quid censes in Latino fore?
Si longus, levis;

Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur.
Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur.
An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?
An nisi populari fama?
Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio.
Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia?

Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur.
Non potes, nisi retexueris illa.
At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest.
Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos.

Poterat autem inpune; Peccata paria. Sed videbimus. Hic ambiguo ludimur. Bonum incolumis acies: misera caecitas.

-, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam
positam beate aut secus vivendi.

Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius
anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat;

Itaque contra est, ac dicitis; Prioris generis est docilitas, memoria; An eiusdem modi? Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit.

Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis.

Sed haec omittamus; Negare non possum. De quibus cupio scire quid sentias. Id mihi magnum videtur. An tu me de L. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.

Nos commodius agimus. Idemne, quod iucunde? Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Easdemne res?

Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi.
Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur.
Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere?
Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros.

Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.

Venit ad extremum; Sit enim idem caecus, debilis. Peccata paria. Et quod est munus, quod opus sapientiae?

Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus;
Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam.
Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit.
Equidem, sed audistine modo de Carneade?

Immo videri fortasse. Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Nos commodius agimus. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit;